Filmy szpital, pielęgniarka

Młody człowiek budzi się ze śpiączki, w której po nieszczęśliwym wypadku pogrążony był przez cztery lata i przekonuje się, że jego ukochana z liceum została gwiazdą "Playboya". Zdecydowany na wszystko, by ją odzyskać, postanawia zakraść się na jedno z legendarnych przyjęć, organizowanych przez założyciela słynnego magazynu dla panów, Hugh Heffnera, w jego sławnej rezydencji.

Marlo (Charlize Theron) od zawsze robiła wszystko samodzielnie, ale po narodzinach trzeciego dziecka opadła z sił. Za namową brata (Mark Duplass) decyduje się zatrudnić do pomocy w domowych obowiązkach młodą nianię, Tully (Mackenzie Davis). Tajemnicza opiekunka szybko wywraca do góry nogami życie rodziny. Marlo musi zmierzyć się z przebojową i pełną energii dziewczyną, która ma w sobie wszystko to, co Marlo utraciła.

Stella Grant (Haley Lu Richardson) już za chwilę będzie miała siedemnaście lat… Jak każda nastolatka nie odrywa się od laptopa i z całego serca kocha swoich najlepszych przyjaciół. Od innych nastolatek odróżnia ją jednak to, że większość życia spędza w szpitalu, cierpiąc na mukowiscydozę. Jej życie to zwyczaje, zasady i samokontrola – to dzięki nim żyje. Wszystko to zostanie poddane wielkiej próbie, gdy pozna czarującego Willa Newmana (Cole Sprouse), również pacjenta szpitala.

Po tym jak ciężarna żona Tommy'ego Cowleya zostaje napadnięta przez bandę wyrostków, mężczyzna popada w agorafobię i zamyka się z nowonarodzoną córeczką w mieszkaniu. Strach jak się okazuje jest całkiem uzasadniony, napastnicy bowiem wracają i porywają mu córeczkę. Nie mając innego wyjścia Tommy udaje się do opuszczonego bloku, będącego legowiskiem demonicznych dzieci.

Na oddziale pediatrycznym personel szpitalny musi opiekować się ciężko chorymi dzieciakami, które mimo że są nad wiek dojrzałe, ciągle chcą korzystać z życia. Perypetie młodych pacjentów są opowiadane z perspektywy chłopca będącego w śpiączce.

Dwoje obcych sobie ludzi, którzy wychodzą cało z katastrofy małego samolotu, uwięzionych zostaje w niedostępnych, skutych lodem górach. Kiedy uświadamiają sobie, że spodziewana pomoc nie nadejdzie, zmuszeni są wyruszyć w kilkusetkilometrową podróż przez dziką okolicę. Po drodze muszą stawić czoło nie tylko niewyobrażalnym przeciwieństwom losu, lecz także nieoczekiwanej namiętności.

Jadący lokalną drogą policjant natyka się na rannego mężczyznę, którego przewozi do pobliskiego szpitala. Zaraz po przybyciu, wraz z garstką znajdujących się w placówce ludzi zostają uwięzieni przez tajemnicze, zakapturzone postacie. Jedak to nie ich powinni się bać, gdyż prawdziwe potwory czają się w środku, wezwane do naszego świata z innego wymiaru.

W każdym szpitalu znajduje się oddział, hospicjum, gdzie trafiają chorzy nie rokujący nadziei. Jeśli jeszcze jest to największy szpital w mieście, to ze śmiercią spotyka się tam każdego dnia. Pracujący tam ludzie muszą posiadać dużą dozę obojętności wobec tragedii, aby zachować normalność. Pielęgniarka Piroska pod tym względem wyróżnia się nawet jak na realia swej pracy. Jej obojętność i duża ilość zejść jej podopiecznych powoduje, że zaczyna krążyć plotka po oddziale, iż kobieta ma coś wspólnego ze zgonami. Piroska ma też inny problem; nie potrafi się powstrzymać przed jedzeniem słodyczy i wciąż tyje. Gdy na jednej z kart szpitalnych znajduje nazwisko Adrienn Pál, przypomina sobie o jedynym przyjacielu z dzieciństwa, który wyjechał, gdy byli w czwartej klasie i już go potem nie widziała. Rozpoczyna, więc poszukiwania...

Opowieść o dwóch przyjaciółkach, które pragną otrząsnąć się z wojennej traumy, toczy się w 1945 roku w Leningradzie, który dochodzi do siebie po latach oblężenia. Bohaterki „Wysokiej dziewczyny”, Masza i Ija, próbują nie tylko zapomnieć o tym, czego doświadczyły, ale także przypomnieć sobie kim były, nim zardzewiały ich plany, emocje i uczucia. Inspiracją dla młodego reżysera był wstrząsający reportaż noblistki Swietłany Aleksijewicz, „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety” i tym, co wspaniały film Bałagowa czyni wyjątkowym, jest właśnie kobieca perspektywa. Reżyser nie skupia się więc na heroicznych wojennych czynach, lecz na nowo definiuje bohaterstwo: jako codzienne drobne zwycięstwa życia nad śmiercią, nadziei nad żałobą, młodości nad dramatycznymi doświadczeniami.

Anglia, rok 1941. Młoda nauczycielka Ewa (Phoebe Fox) ewakuuje grupę sierot z bombardowanego Londynu. Zatrzymują się z dala od miasta w opuszczonym od lat, odciętym od lądu domu na Węgorzowych Moczarach. W tym tajemniczym miejscu jej podopieczni zaczynają się dziwnie zachowywać. Ewa instynktownie wyczuwa obecność mrocznej siły, z którą sama nie jest w stanie walczyć. Prosi o pomoc Harrego (Jeremy Irvine), wojskowego pilota, stacjonującego w mieście. Mieszkające w domu zło jest bardziej przerażające niż koszmar bombardowanego Londynu. Aby ocalić dzieci, obydwoje będą musieli zmierzyć się z własnymi demonami i... Aniołem Śmierci.