Filmy sztuka, aktor

Autorem dramatu jest Zdzisław Skowroński, który napisał sztukę dla 70-letniego wówczas aktora, Janusza Warneckiego, człowieka schorowanego, u schyłku kariery zawodowej. Przedstawia aktora tułającego się w młodości po prowincjonalnych teatrach, człowieka, który przeżył Pawiak, okupację, poniżenie i wielkie cierpienie. Przeszłość powraca we wspomnieniach młodego aktora, który kreuje postać mistrza sprzed wielu lat. W czasie okupacji przygotowuje się do roli „Makbeta”, wierząc, że zagra wymarzoną rolę po wojnie. Kiedy zjawia się gestapo, zabiera zakładników, zostawiając mistrza, który ma dokumenty księgowego…

Film Jakuba Skoczenia nie jest w ścisłym znaczeniu opowieścią o Sewerynie - aktorze. Kamera - niespokojna, żywa, z ręki - towarzyszy mu w bardzo różnych momentach: tych najbardziej oficjalnych, kiedy publiczność zgromadzona w gmachu Comedie Francaise nagradza jego kreacje oklaskami, i tych prywatnych, gdy pokazuje swojemu francuskojęzycznemu synowi ukochane miejsca w Warszawie. Obserwujemy aktora podczas pracy nad tekstem, kiedy powoli obraca, analizuje i interpretuje każde słowo sztuki, kiedy próbuje pokonać tremę przed przedstawieniem. Widzimy go podczas zdjęć do Zemsty, gdy razem z Andrzejem Wajdą pracuje dosłownie nad każdym gestem i dźwiękiem. Z drugiej strony, poznajemy Seweryna również w relacjach z bliskimi - matką, córką Marysią i wnuczką.