Filmy wspomnienie, na podstawie powieści, druga wojna światowa

Niesamowita historia 11-letniego Michaela, który wraz z rodzicami wybrał się w rejs dookoła świata, zanim straszna burza wyrzuciła go za burtę wraz z psem Stellą. Uwięziony na bezludnej wyspie, jak przetrwać? Z pomocą przychodzi im tajemniczy nieznajomy, oferując im coś do jedzenia i picia. To Kensuké, były japoński żołnierz mieszkający od wojny samotnie na wyspie ze swoimi przyjaciółmi-orangutanami. Otwiera Michaelowi drzwi do swojego królestwa, a gdy handlarze małp próbują najechać wyspę, wspólnie połączą siły, aby ocalić ten raj...

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Ta historia wydarzyła się naprawdę - w Berlinie w latach wojny, w mieście rozdartym prześladowaniami i nocnymi nalotami - rodzi się namiętność i miłość pomiędzy dwiema kobietami. Dla pierwszej związek ten okaże się najważniejszym wydarzeniem w życiu. Dla drugiej ta miłość to nadzieja na przetrwanie.

Czy można bezpowrotnie zapomnieć o tragicznych przeżyciach wojennych? Wiele lat po zakończeniu wojny młody Amerykanin szuka prawdy o obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Rozmawia na ten temat z przypadkowo spotkanym kierowcą, który – jak się okaże – był więźniem Oświęcimia. Potworne wspomnienia z obozu wracają jak żywe…

Adaptacja powieści Stanisławy Fleszerowej-Muskat „Pozwólcie nam krzyczeć”. Znana polska pianistka wyjeżdża na artystyczne tournée po Europie zachodniej. Podróż po zachodnich Niemczech przywołuje wspomnienia. Magdalena czasy wojny spędziła w przymusowych obozach pracy. Teraz przekonuje się, że zbrodniarze żyją beztrosko w dostatku. Czują się bezkarni i nie mają poczucia winy wobec swoich ofiar.

Film opowiada historię czwórki czarnoskórych żołnierzy, którym udaje się przeżyć przekraczanie rzeki Serchio w Toscanii i docierają do małej, górskiej wioski Colognora. Tam, czekając na wsparcie swoich oddziałów, opiekują się małym chłopcem, którego zabrali po drodze i pomagają mieszkańcom miasteczka. Sami na obcym terenie czują się opuszczeni i osaczeni, ponieważ wiedzą, że Niemcy mogą nadejść w każdej chwili.

Mieszkańcy niewielkiej wioski rybackiej Trollness w Norwegi czekają na dostawę broni, aby rozpocząć walkę z niemieckim okupantem.

W 1946 roku, będąca w Londynie, pisarka Julia Ashton (Lily James) rozpoczyna listowną korespondencję z człowiekiem z wyspy Guernsey, która znajduje się pod niemiecką okupacją. Kobieta jest zmuszona do odwiedzenia tego miejsca. Widzi na własne oczy, jak wygląda życie mieszkańców wyspy podczas okresu podległości Niemcom.

27 stycznia 1945 roku, w dniu wyzwolenia obozu w Oświęcimiu, dla bohaterów opowieści - grupy Włochów, rozpoczyna się nowy okres w życiu - powrót do domu, a zarazem żmudny proces uczenia się na nowo normalnej rzeczywistości. Primo Levi - chemik z Turynu - ma przed sobą najdłuższą drogę; jego tułaczka trwa niemal rok. Pokonując kolejne etapy wędrówki uczy się sztuki przetrwania: zarabia pieniądze handlując z rosyjskimi żołnierzami; zdobywa całkowicie nowe dlań doświadczenia. Droga bohaterów wiedzie przez Polskę, Ukrainę i Związek Radziecki. Ich oczami oglądamy świat, który próbuje otrząsnąć się ze skutków wojny. Dla Primo roczna niemal tułaczka jest w istocie czasem bolesną, przede wszystkim jednak oczyszczającą wędrówką w głąb samego siebie, odkrywaniem najskrytszych pokładów świadomości i podświadomości. Jej ostatnim etapem jest próba opisania doznanych doświadczeń również w imieniu tych, których pochłonęła wojna.

Japonia, 1936 rok. Taki (Haru Kuroki) opuściła swoją krainę, aby pracować jako pokojówka w małej kamienicy na przedmieściach Tokio. Jest to spokojny dom pani Tokiko (Takako Matsu), z mężem i synem Masaki. Odwiedza ich Ikatura, nowy kolega Masaki. Tokiko zwraca uwagę na tego młodego człowieka i Taki staje się świadkiem ich sekretnej miłości. Sześćdziesiąt lat później, po śmierci Taki, jej bratanek Takeshi (Satoshi Tsumabuki) znajduje w zaklejonej kopercie list. Odkrywa prawdę o tajemnicy długo przechowywanej.