Filmy starszy pan

Barbara i Zdzisław są małżeństwem z 45-letnim stażem. Osiem lat temu Zdzisław zostawił Barbarę i zamieszkał z kochanką. Niedawno zdecydował się wrócić do żony. Barbara przyjęła go z powrotem. Powrót do wspólnego życia w jednym mieszkaniu okazuje się jednak dla małżeństwa trudny. Zdzisław proponuje zorganizowanie jubileuszu ich związku.

Samotny emerytowany profesor zostaje zmuszony do konfrontacji z nowoczesnością, gdy grupa nieokrzesanych ludzi, na czele której stoi nieznośna markiza, wprowadza się do nieużywanego mieszkania w górnej części jego rezydencji.

Prywatny detektyw w Chile zatrudnia do pracy jako kreta w domu spokojnej starości, w którym jego klient podejrzewa, że opiekunowie znęcają się nad osobami starszymi. Jeśli weźmiemy pod uwagę wiele milionów ludzi na całym świecie, którzy obecnie mieszkają w instytucjach podobnych do tej, którą można zobaczyć w filmie, i dodatkowe dziesiątki, jeśli nie setki, milionów ludzi, którzy również mają członka rodziny pod opieką w jednym z takich udogodnień, czy nie jest to tylko odrobinę dziwne, że jest to prawdopodobnie przykładowy, taki zakład. Większość z tych instytucji to całkiem przyzwoite miejsca. Osoby starsze, zinstytucjonalizowane tam, są przeważnie towarzyskie i mają wiele do zaoferowania światu i innym, którzy tam mieszkają! Kochają i tęsknią za swoimi rodzinami i krewnymi, i mówią o nich prawie cały czas.

Moretti przeplata trzy historie – jedną o zagubieniu i tęsknocie matki wychowującej samotnie córkę; drugą o obsesji podejrzeń i wybaczeniu, której bohaterem jest ojciec podejrzewający sędziwego sąsiada o molestowanie swojego dziecka; i trzecią o błędach rodzicielskich i przyznaniu się do własnych słabości (prowadzący pod wpływem alkoholu syn surowego sędziego powoduje śmiertelny wypadek). Trzy piętra to również wzruszająca, uniwersalna opowieść o murach, które skrywają tajemnice, są niemym świadkiem chwil pięknych i tragicznych.

Etiuda opowiada o przyjaźni starszego pana z pluszowym misiem.