Filmy pies, biseksualizm, taniec

Dla Pierce'a Brosnana, James Bond to na szczęście już przeszłość! Tym razem wciela się w rolę mocno popijającego (szczególnie margharitę) płatnego mordercy Juliana Noble, który spartaczył ostatnią robotę i wie, że tym razem zleceniodawcy dają mu ostatnią szansę. W Mexico City poznaje Danny'ego Wrighta (Greg Kinnear), który przybył tam, aby ratować swój biznes (a przy okazji też małżeństwo) od kompletnego upadku. Wypijając jedną margharitę za drugą, nawet nie zauważają kiedy stają się najlepszymi przyjaciółmi. Julian proponuje Danny'emu układ - rozwiąże wszystkie jego finansowe problemy w zamian za pomoc przy kolejnym morderstwie. To początek najlepszej czarnej komedii tego sezonu.

Lato w Nowym Jorku nigdy nie było bardziej upalne niż w 1977 roku - temperatura utrzymywała się niezmiennie powyżej 40 stopni Celsjusza. Działy się wtedy rzeczy wielkie i straszne. Na miasto spadła plaga kradzieży. Yankees wygrali mistrzostwa świata w baseballu. Trwało dyskotekowe szaleństwo, eksplodował punk rock. Noce spędzano w kultowych klubach 'Studio 54' i 'Plato's Retreat'. Ale kiedy nadchodziła noc, nadchodził też strach - w Nowym Jorku pojawił się psychopata, strzelający z rewolweru kaliber 44 do przypadkowych ludzi. Morderca, nazwany przez prasę "Syn Sama" ("Son of Sam"), dokonał serii potwornych mordów. Nowy Jork ogarnęła panika. Z właściwą sobie wirtuozerią Spike Lee tworzy panoramiczny obraz wydarzeń tamtego lata - lata Sama. "Mordercze lato" pokazuje, w jaki sposób pod wpływem morderstw Syna Sama dezintegruje się życie na Bronksie, zaufanie zmienia się w strach, a przyjaciele stają się wrogami. Film opowiada prawdziwą historię. "Stare, dobre czasy" - mówi z ironią i nostalgią na początku filmu legendarny dziennikarz Jimmy Breslin, wspominając Nowy Jork 1977 r., kiedy narkotyki i przemoc były wszechobecne, a całe miasto żyło w strachu przed Synem Sama. Breslin otrzymywał listy od Syna Sama, czyli Davida Berkowitza. Zanim jednak Berkowitz został złapany, zabił 6 osób i 7 ciężko ranił.

101 to kod pocztowy Reykjaviku, gdzie jest wiele barów, kafejek i spelunek,w których toczy się nocne życie. Tam właśnie Hlynur spędza swoje ostatnie dni i podrywa dziewczyny, jeśli akurat nie awanturuje się w mieszkaniu swojej matki i nie czeka na darmowe posiłki. Hlynur ma 25 lat i żadnego celu w życiu. Ale gdy pewnej zimy matka zaprasza na święta Lolę, swoją hiszpańską nauczycielkę flamenco (w tej roli Victoria Abril), wszystko się zmienia. Żyjąc z zasiłku, bezpieczny w domu swojej matki, Hlynur nigdy nie czuł pragnienia wyjścia poza granice tego mikrokosmosu, któremu na imię 101 Reykjavik. Zdecydowany za wszelką cenę opierać się dorosłości, szybko odkrywa, że życie ma wobec niego własne plany.

Mike Waters (River Phoenix) cierpi na narkolepsję, co utrudnia mu życie. Nie ma pieniędzy, domu, ani środków do życia, dlatego też aby przetrwać trudni się prostytucją. W wieku dziecięcym był wychowywany przez matkę, która pewnego dnia po prostu zniknęła. Od tamtego momentu pragnie ją odnaleźć. Wraz ze swoim przyjacielem Scottem Favorem (Keanu Reeves) wyruszają w podróż, która kończy się we Włoszech. Tam Scott zakochuje się w ubogiej, pięknej dziewczynie.

Grady Trip, 50-letni brytyjski profesor angielskiego ma wiele problemów, z którymi musi sobie poradzić w ciągu jednego weekendu: nieukończona powieść (nie napisał nic od czasu swojego wielkiego bestselleru sprzed 7 lat!), skradziony samochód, zamordowany psiak przełożonego, student o skłonnościach samobójczych, żona, która się wyprowadziła, kochanka w ciąży.

Lata 30., Włochy. Marcello Clerici (Jean-Louis Trintignant) pracuje dla rządu jako tajny agent. Aby uzyskać wyższy status społeczny, żeni się z bogatą Giulią (Stefania Sandrelli). Dostaje nowe zadanie, ma rozpracować profesora Quadriego (Enzo Tarascio), mieszkającego w Paryżu działacza antyfaszystowskiego. Wybiera się więc z nowopoślubioną żoną w podróż poślubną do Francji.

Pochodząca z ubogiej rodziny Colette (Keira Knightley) w wieku 20 lat poznaje swojego przyszłego męża Henry'ego Gauthiera-Villarsa (Dominic West) – starszego blisko dwukrotnie paryskiego bon vivanta, który wprowadza ją w świat bohemy i przekonuje, by sięgnęła po pióro. Owocem tego jest „Klaudyna” – wydana pod nazwiskiem męża historia pensjonarki, która odkrywa swoją seksualność. Powieść wywołuje skandal, który Gauthier-Villars i Collete dodatkowo podsycają licznymi miłosnymi aferami. Nie przeszkodzą one jednak Colette w zdobyciu zaszczytnego miejsca w Belgijskiej Akademii Języka i Literatury Francuskiej oraz w Akademii Goncourtów.